Już za kilka dni wszystkie Babcie i wszyscy Dziadkowie mają swoje
Święto. Wnuczęta pobiegną z kwiatami, czekoladkami
i laurkami, aby im podziękować. Ja też chcę podziękować moim.
Dziękuję Babciu, że jak byłam mała, to opowiadałaś mi różne
historie, grałaś ze mną w gry planszowe i oglądałaś ze mną bajki...
Dziękuję Ci, Babciu, że pokazałaś mi drogę do Pana Jezusa i
nauczyłaś mnie, jako pierwsza, jak się modlić. A teraz często mi
przypominasz o porannym czy wieczornym pacierzu.
Dziękuję, że zawsze ze mną zostajesz w domu, jak rodzice idą do
pracy, oraz że gotujesz mi pyszne obiady. Uczysz mnie samodzielności
i obowiązkowości.
Dziękuję, że pomagasz mi w lekcjach, że czytamy razem książki.
Służysz radą i pomocą. Zawsze do Ciebie pierwszej idę
z moim kłopotem i żalem, jak stanie się coś trudnego. Ty, jak nikt,
potrafisz mnie przytulić i pocieszyć.
Dziękuję, Dziadku, że jak byłam mała często usypiałeś mnie śpiewając
kolędy. Pewnie dlatego teraz lubię śpiewać i należę do Scholi
dziecięcej.
Dziękuję, że odprowadzałeś mnie do szkoły, jak bałam w młodszej
klasie, a po lekcjach czekałeś na mnie w szatni. Zawsze wiedziałam,
że będę mogła bezpiecznie wrócić do domu.
Dziękuję, że pomagałeś mi i wychodziłeś ze mną na podwórko, jak
uczyłam się jeździć na rolkach.
Dziękuję za te wszystkie wyjścia na lody, razem spędzone wakacje,
obejrzane filmy z popcornem i flipsami
(jak w prawdziwym kinie) oraz zabawy.
Jest jeszcze wiele, za co chciałabym Wam podziękować, ale nie
starczyłoby tej Gazetki, aby to wszystko wymienić. Dziękuję, kochani
Babciu i Dziadku, że jesteście ze mną. Jesteście moim SKARBEM!!!
Kocham moją Babcię! Kocham mojego Dziadka!
Zuzanna Cichoń